| Jammer genoeg zijn wij al 18jaar bezig en het wordt alleen maar erger. Mensen hier moeten overleven met soms 400-500 euro in de maand. Dit zijn vaak gezinnen met kinderen, ze krijgen geen uitkeringen, laat staan kinderbijslag en daar moeten ze het mee doen. mensen hebben hier in het zuiden ook veel armoede en kindjes gaan gewoon zonder eten naar school. Ze hebben honden en katten thuis rond lopen maar nu de dierenklinieken ook nog eens hun prijzen opdrijven, hebben deze mensen helemaal geen geld meer voor hun dieren, de tax is nu al 21% , wat verwacht je dan. Het wordt er niet beter op, zelf krijgen we te weinig steun, donaties of middelen om te helpen.
Steriliseren en castreren kost geld, het is heel makkelijk gezegd van doe er iets aan maar wij moeten wel de financi�le middelen hebben om dit te doen.
Wij vangen deze hondjes met heel veel liefde op en als wij er niks aan doen sterven ze allemaal aan Parvo, Corona, Giardia. Ze gooien de pups gewoon langs de kant van de weg in vuilcontainers. Deze worden dan s`morgens opgehaald, niemand kijkt daar naar om. Meestal worden ze per toeval gevonden door mensen die hun vuil komen dumpen en dat kan je gewoon niet laten liggen. Wij verliezen ook pups waar het al te laat voor is. Elke volwassen hond die binnenkomt krijgt een bloedtest en wordt gesteriliseerd. We hopen dan ook dat ze een liefdevolle thuis krijgen.
Maar jammer genoeg wordt er ook heel kieskeurig gereageerd op adoptiehondjes. Denk daarom goed na als je een hondje adopteert. Deze dieren hebben vaak al wat meegemaakt en wij zijn daar dag en nacht mee bezig geweest. Wij geven ze de kans om te overleven. Nu worden adoptanten steeds moeilijker en eisen meer. Na een week moeten ze al zindelijk zijn en moeten meteen al alleen kunnen zijn. Eigenlijk willen ze heel snel de perfecte hond. Hoe kan dit vraag ik me af? Voor een bijdrage van 275 euro krijg je een hondje, soms met een verleden, soms niet, volledig in orde. Soms treedt er na enkele weken of maanden toch een probleem of ziekte op maar dit kan toch bij elk dier dat in Nederland of Belgi� is geboren.
Jaren terug toen iedereen zijn hond bij een broodfokker haalde waren deze pups ook niet huisgetraind of gehoorzaam. Deze pups kenden zelfs nog geen liefde, wij zorgen voor de kleintjes en onze opvanggezinnen zijn daar dag en nacht mee bezig. Daarom mensen denk 10 keer na voor je een hondje adopteert want dit doe je voor het leven en niet voor even. Elke dag ben ik bang als ik mijn mailbox open van wie komt er terug en wat zal het nu weer zijn. Mensen onderschatten het opvoeden van een pup en na maanden komt dan de pup terug met de melding van dat deze nog niet alleen kan zijn en is nog niet zindelijk. Dit vraagt tijd en opvoeding en de oplossing is niet hele dagen in een bench zitten. Ook krijg je mensen die dan na 4-6 jaar adoptie in een keer hun hond terugbrengen want ze beginnen een nieuw leven door echtscheiding en maken een nieuwe start. Kindjes gaan mee maar wat met hun adoptiehondje? Dat is heel makkelijk, is toch van een stichting en kan gewoon terug want dat staat in het contract. Ze schuiven gewoon de verantwoordelijkheid terug naar de stichting en ja hoor los maar op en liever nog gisteren dan vandaag.
Maar na enkele jaren je hond terug aan de kant zetten omdat hij toch niet meer past in je leven hoe noem je dit? Een pup na een week al terugbrengen want te veel werk, toch wat overschat hoe noemen we dit?
Wij gaan door zolang we kunnen en hebben uw steun nodig. Maar voor ons en elke goede organisatie wordt het steeds moeilijker, gewoon omdat de mensen steeds moeilijker worden en steeds minder hun verantwoordelijkheid willen opnemen. |
